πρωτοκόμιον

τὸ, Α

1. η πρώτη τούφα μαλλιών

2. μτφ. το πρώτο γέννημα («τὸ ἐξ Ἀβραὰμ... γένος... πρωτοκόμιον τῶν ἄλλων ἐθνῶν», Κύριλλ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < πρωτ(ο)-* + κόμιον (< κόμη)].